ODADAN ÇIKMAK, STADA GELMEK İSTİYORUM!

  Tibet Türkyılmaz sadece 16 yaşında nefes alamıyor, konuşamıyor, yemek yiyemiyor, yatağa bağlı sadece iki parmağını oynatarak, bilgisayarda mucizeler yaratıyor. O bizim koyu Fenerbahçeli çocuğumuz. Bütün sporcularımızın imzalarını almış ama onları çok merak ediyor tek hayali Şükrü Saracoğlu’nu bir kez görmek. Şu an için uzak gözüküyor ama umudunu hiçbir şekilde yitirmemiş.

2005 Mayıs sayımızda yer verdiğimiz taraftarımız koyu Fenerbahçeli sevgili Tibet Türkyılmaz’ın sağlık durumu ile ilgili son bilgileri almak için İzmir’e gittik. Annesi Günhan Hanım, babası eski futbolcu ve koyu Fenerbahçeli Eser Bey, Tibet ve Tibet’i hiç yalnız bırakmayan arkadaşı Umut bizi büyük bir sevinçle karşıladı. O güne kadar GS’lı olan arkadaşı Umut günün heyecanı ve Tibet’in büyük isteği ile Fenerbahçeli oldu.

Yine Fenerbahçeli olan İzmirli ünlü modacı Jale Houte Couture’nin sahibi Jale Gelgör de bizimleydi. Tibet’in bilgisayarında yaptığı kıyafet modellerini değerlendirmek üzere beğenerek teslim aldı. Tibet’in çizdiği modeller dikilip tarafımıza teslim edilecek. Evin her tarafında sarı, lacivert bir dünya hakimdi. Doğal olarak bu Tibet’in isteği idi.   

Tibet’in yakalandığı “Motor Nöropi” - halk arasında kas erimesi olarak da bilinen bu hastalık - Tibet 2 yaşındayken etkisini göstermeye başlamış ve Tibet hareket yeteneğini yavaş yavaş yitirmiş. Ayak kaslarının çalışmaması nedeniyle üç yaşında yürüyemez hale gelen Tibet’in 9 yaşından sonra ise kolları tutmamaya başlamış. Solunum kaslarının zarar görmesiyle solunum yetmezliği de baş gösteren genç arkadaşımız, 2002’nin Ekim’inden sonra  Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’nde belirli aralıklarla kalmaya başlamış. Tibet, 2005’in ortalarından itibaren de devamlı olarak evinde aynı odada, solunum, mama, aspire cihazlarına bağlı olarak yaşamını sürdürüyor. Hastalığına rağmen bedeninde hareket ettirebildiği tek organı olan sağ eli sayesinde dış dünyayla irtibatını pek çoğumuzun yapamayacağı şekilde koruyor. Nasıl mı? Tedavisi ne yazık ki olmayan bu hastalığa yakalanan Tibet, evde yatağına kurulan bilgisayar, bilgisayar kamerası, yazıcı ve müzik yapan mixman cihazı ile mucizeler yaratıyor. 16 yaşındaki Tibet, evde yatağına kurulan bilgisayarının mouse’unu kullanıp, film çekiyor, şarkı besteliyor, elbise modelleri çizip, spor, haber yorumları yazıyor.

Hastanede yapılan tüm işlemler evde annesi tarafından gerçekleştiriliyor. Annesine son durumunu sorduğumuzda; “Tıkanma fazla oluyor o nedenle çok dikkat etmek gerekiyor. Devamlı aspire makinesine bağlanıyor, 10 –15 dakikada bir ciğerlerini aspire cihazı ile temizliyorum.” diyor... Geçen gün, başlarına çok tehlikeli bir olay gelmiş. Günhan Hanım olayı şöyle anlatıyor: “Geçen gün bana devamlı uyumamamı işaretle anlatmaya çalışıyordu. İkimizin bilgisayarı aynı yerde. Uyumamak için bazen bilgisayarı kullanıyorum. Birden uyku bastırdı, ben de koltuğa geçeyim dedim. Koltukta uyumuşum, çocuk tıkanmış, yanı başımda makine ötüyor ama bana sesini duyuramıyor, internetten bir ağabeyine söylüyor. ‘Çabuk eve telefon edin’ diye... Telefonu bile duymuyorum o derece uykusuzluk çektiğim bir gece. Saat  04.30-05.00 gibi eşim telefona uyanmış. İnternetten de ağabeyi de bir yandan ‘Bak şimdi uyanacaklar merak etme sen’ diye bizi telefonla arıyordu. Tıkanmasına dikkat ettiğimiz müddetçe ve hastalanmadıkça sorunumuz yok tabii ilaçlarını da düzenli alması gerekiyor. Her zaman hastaneye gidemiyoruz, zor oluyor, ambulans çağırıyoruz, İstanbul’dan bir ağabeyi Ford Transit hediye etti. O arabanın iç donanımı olsa o zaman İstanbul’a maça gelebilecek. Haluk Levent’in konserine gidebilecek, biraz da olsa açık havaya çıkabilecek.
 İç donanım 20.000 YTL’ye mal oluyor eğer bu para toplanıp Bursa’da araba yapılırsa hiç sorunumuz kalmayacak.”
Depremde çok korktuğunu ama makinelere bağlı olduğundan hiç çıkamadıklarını da belirtiyor.. “Ben de çok sıkıldım, Tibet de çok sıkıldı... Hastane döneminden beri gece, gündüz aynı odadayız. Tibet’in tek hayatı internet. Geçen gün ‘Omurilik felcine çare bulundu!’ diye haber çıktı. Tibet hemen çağrı ziline basarak beni çağırdı. ‘Anne gel seyret’ dedi. Ben de oğlum bu omurilik felci.” dedim. O da; “Olsun, nasıl olsa bilim adamları uğraşıyor benimkine de çare bulurlar. Ben yattığım yerde bekliyorum.” dedi. Hiç yataktan kalkamıyor. Bu da bizi çok üzüyor.”

Maçları izlerken tepkilerinin nasıl olduğunu sorduğum da; “Maçlarda çok heyecanlı. Babası maçlarda sinirlenince bu Tibet’e yansıyor. Maç yüzünden hastalanabiliyor.” diye cevapladı Tibet’in annesi...

Hastane zamanı çıkarttığı Pirinç Boyu Dergisi’nin son durumunu da sordum. “Pirinç Boyu Dergisi’nin 3. sayısı çıkamadı, bilgisayar çöktü. Zaten hastanedeyken haber bulabiliyordu. Şimdi ‘Kimse gelmiyor ki ne yazıyım’ diyor.”

Tibet şimdilik sadece spor haberleri ve haber yorumları yapıyor. Tüm yazdıklarını toplarsa kitap çıkarabilecek. Tibet için İzmir Kaymakamı Yüksel Ayhan Bey’in yaptığı da unutulacak bir şey değil... Günhan Hanım’dan anlatmasını istediğimizde; “Kaymakam Yüksel Ayhan bey bizi ziyarete geldiğinde aspire makinamız yoktu, yerine elektrik süpürgesini kullanıyordum bana kızdı. ‘Niçin bize söylemediniz. Söyleseydiniz hemen çözümlerdik.’ dedi. Ben de ‘Bu çocuğun yaşam tarzı kötü değil, bilgisayarı var, bir takım ihtiyaçları tarafımızdan karşılanıyor, yeşil kartı var, o kadar çok ihtiyacı olan insan var ki ben de utandım söylemeye size’ dedim. Sağ olsunlar aspire makinasını hediye ettiler. Bunu 15 dakikada bir kullanıyoruz. Tibet’in manevi desteğe çok ihtiyacı var .Geçen mayıs sayısında yayınladığınız haberden sonra o kadar çok Fenerbahçeli taraftar aradı ki! Tibet gelen mektuplarla, misafirlerle çok mutlu oluyor. Sayenizde Amerika’dan, Moskova’dan bile arayanları oldu. Herkese buradan teşekkürlerimi iletiyorum.Günhan Hanım’la yaptığımız konuşma sonrası onun niçin Fenerbahçe camiası içinde yılın annesi olmasın diye düşündüm. Uyuyamayan, evden çıkamayan ve canından çok sevdiği çocuğunun gözünün önünde erimesine şahit olan eşsiz, saygıdeğer bir hanımefendi... Hepimiz her zaman Türkyılmaz Ailesi’ne en azından manevi olarak destek vererek bir e-mailimizi, mektubumuzu, kartımızı iletmeliyiz diyorum. Biz değil miyiz “HEP DESTEK, TAM DESTEK” diyen büyük aile......

Sibel Kurt